Bestuur
Ik ben de voorzitter en samen met mijn man Richard Struik zijn wij de initiatiefnemers van deze stichting. Wij hebben twee dochters. Beide dochters waren in de gelukkige omstandigheid dat wij ze konden laten paardrijden. Één van de dochters rijdt nu nog. Ik heb zelf ervaren hoeveel positiviteit en geluk paardrijden mijn dochters heeft gebracht, ook in moeilijke tijden zoals de coronaperiode. Dit geluk gun ik ieder kind.
Van jongs af aan was ik gek op paarden en wat was ik blij dat ik als klein meisje mocht gaan lessen op de Amsterdamsche Manege. Tot mijn 20ste heb ik zelf gereden, ging trouwen, verhuizen en er kwamen kinderen. Mijn dochter bleek besmet met mijn paardenliefde. Vanaf haar 6de op les bij Manege Buitenhorst, we hebben haar zelfs een eigen pony en later een paard kunnen geven, en ze is nog altijd actief in de paardenwereld. Mijn droom heeft mijn dochter kunnen verwezenlijken.
Kinderen die dromen van paardrijden, Onze stichting wil die dromen uit laten komen.
Mijn twee dochters hebben altijd alle kansen gehad om zich te ontwikkelen tot wie ze nu zijn. Vanuit mijn rol binnen de stichting zet ik mij graag in om ook kinderen zonder financiële middelen de kans te geven om paard te rijden. Paardrijden is namelijk veel meer dan een sport — het helpt kinderen om zelfvertrouwen te krijgen, verantwoordelijkheid te voelen en plezier te beleven in een veilige omgeving.
Als penningmeester zorg ik dat de financiële zaken van de stichting goed geregeld zijn, zodat we op een duurzame manier zoveel mogelijk kinderen kunnen blijven ondersteunen.
Mijn rol binnen de stichting is voornamelijk te zorgen dat de kindjes hier in de juiste les terecht komen met de juiste begeleiding. Natuurlijk vind ik het prachtig dat deze stichting is opgericht onder de naam van mijn opa. Bij manege Buitenhorst draait het er vanaf dag één om dat iedereen zich hier gelijk voelt en zich vooral heel welkom voelt!
Daarom is het zo mooi dat dit is opgericht voor de kinderen waarbij het niet vanzelfsprekend is om te kunnen pony rijden!
Ik ben 33 jaar en woon samen met Marc en onze dochter Yibbi in Oosteind.
Dagelijks zijn wij te vinden op Manege Buitenhorst, de plaats waar heel veel kinderen plezier hebben, de pony’s verzorgen en rijden. Op dit moment hebben wij zelf één paard wat ik uitbreng in de springsport. Daarnaast hebben wij ook nog mijn oude sportpaard die dagelijks in de lessen van de manege loopt én een toekomstige pony voor Yibbi die nu ook heel veel kinderen op de manege leert paardrijden.
Ik heb vroeger de kans gekregen om als klein meisje te mogen leren paardrijden. Dat virus is altijd bij mij blijven hangen. Hopelijk gaat onze dochter ook net zoveel plezier beleven met pony’s als dat wij hebben gehad.
Dat kinderen via onze stichting nu ook de kans krijgen om met pony’s op te groeien, vind ik prachtig! Als ik op woensdagmiddag of op zaterdag op de manege rondloop zie je zo veel blije en gelukkige kinderen die bezig zijn met hun pony. Deze kans moet voor ieder kind mogelijk zijn en daarom ben ik actief voor de Antoon Jespers Stichting.
Ik houd me bezig met de social media binnen de stichting.
Toen ik 9 jaar was had ik een vriendinnetje in mijn klas die op ponyrijden zat op Manege Buitenhorst. Zij vroeg of ik een keer mee wilde gaan kijken. Uiteraard was ik toen verkocht en wilde ik ook op ponyrijden.
Mijn droom werd werkelijkheid! Ik mocht op ponyrijden!
Twee jaar later kwam er een pony op de Manege die te koop stond. De eigenaren riepen naar mijn ouders “is dat niet iets voor jullie dochters?” En ja hoor!! Daar was onze pony Faust. Een aantal jaar later was ik te groot geworden en kwam de grote vriendelijke reus Galant in mij leven. Samen met medebestuurslid Josephine gingen we alle springwedstrijden af.